Wieluńskie notki; Dzień trzeci, ostatni (wtorek - 11 listopada)

Dzień niepodległości - niezwykłe święto dla Polaków. Tak, nie tylko niezwykłe, ale i ważne i radosne. Tak samo radosny był cały dzień. Misia jedynie jej nie odczuwała w pewnym momencie-kiedy musieliśmy odjeżdżać.

Misia (podobnie jak u nas, w Szczawnie) wciąż chce oglądać świat. U nas może usiąść na schodkach, kiedy jest na dworze, ale tutaj - wychodziła tylko z nami na spacery. Dlatego wykombinowała sobie świetne miejsce - siada przy drzwiach prowadzących na balkon (chyba, że dojście tam jest nieudostępnione, to biegnie do pokoju kuzyna, wskakuje na kanapę i patrzy przez okno) , a one są jak szyby - widać przez nie niemalże wszystko! Psinka skupia się (tak myślę) na pracy robotników budujących stadion i grze w piłkę, chłopców, którzy teraz skorzystali z boiska, wybudowanego przez robotników (jednak zostało im jeszcze trochę). Gdyby spytać się Misi O czym myślisz?, akurat wtedy, kiedy patrzy się tak. Ona odpowiedziałaby zapewne "Myślę o tych ptakach, co latają z tamtąd do tamtąd i tak pięknie ćwierkają, myślę o tych pięknie stojących jarzębinach, no i o tej piłce... Jakby chciało się jej teraz dotknąć...". Romantyczka. Ale dotknięcie piłki byłoby mało prawdopodobne...

Wyszłyśmy z Misią i siostrą na spacer. Tak dokładniej to ja z Misią, bo siostra robiła sobie coś sama na podwórku. Spojrzałam na sunię i miało to mówić "Co robimy?". Psinka od razu odpowiedziała "Oczywiście, że to!" i zaczęła wąchać. Wąchać, wąchać... Według psa to jest ciekawe, ale według mnie - nudne. Stoję i patrzę się jak sunia rusza noskiem wśród liści. Miałam dosyć i robiłam jej zdjęcia. Na widok aparatu sunia... przestała. Jak na złość! Teraz możemy sobie chodzić, co nie? A może przestała, bo się wstydziła... Nie wiem. Jednak porobiłam jej kilka fotek i poszłyśmy dalej. Poprowadziłam ją pod piękną wierzbę. Zawsze się ją zachwycałam. Jednak Misi to nie pasowało. Wcale jej się nie podobało. Uciekała więc, no i cóż - musiałam ją posłuchać. No i wtedy -ni z tąd, ni z owąd- zjawiła się siostra. Wróciłyśmy z Misią na plac zabaw i na polankę.

Kiedy stałyśmy przy... śmietniku, podeszły dwa psiaki. Zaczęły jeść resztki jedzenia i pić wodę, podstawioną pod śmietnik. Biedne... błąkały się gdzieś. Były bezdomne. U dołu ich zdjęcie.

Wieczorem wybrałam się z Misią, siostrą i mamą na defiladę do centrum miasta. Najpierw mama poszła do sklepu, a potem poszłyśmy oglądać występ. Sunia trochę się bała, więc dość szybko wróciłyśmy do domu. A może wcale nie tak krótko...

Flaga Polski - w Święto Niepodległości bardzo ważna.

Niedługo potem musieliśmy wracać do domu. Szkoda. Mam nadzieję, że wkrótce Misia ze mną znów odwiedzi to piękne miasto.