Agility

Od zawsze marzyłyśmy o uprawianiu jakiegoś psiego sportu. Ja, jako właścicielka Misi, nie myślałam o zapisywaniu ją na jakieś treningi u profesionalisty. Sama chciałam z nią potrenować. Głównie chodziło mi o dobrą zabawę. Wiedziałam jednak, że nie mogę jej zmuszać. Pies powinien sam wybrać na co go stać i co chce robić.

Czytałam w wielu książkach, że najlepsze dla westie są agility. Podobno ten sport najbardziej lubią i mają ochotę go uprawiać. Zastanawiałam się, czy to na pewno przyda się mojej suni. Rozmyślałam nad tym dosyć długo. Próbowałam się upewnić. I wyszło na... tak.

Pierwsza próba agility Misi.

Miałam tylko jedną przeszkodę, która nadawałaby się do agility. Była to rura, którą bawiłam się wiele lat. Przechodziłam przez nią, zakrywałam się nią i udawałam, że jestem gąsienicą, i robiłam dużo więcej. Położyłam ją więc na trawniku i zobaczyłam co zrobi Misia. Nie powąchała, ani w ogóle się z nią nie "zapoznała" - po prostu przeszła i już. I wtedy zaczęła się nasza przygoda z agility.

Komendą, którą jeszcze dopracowujemy, ale pozwala mi na ułatwienie dla suki agility, jest "Przejdź przez rurę". Na te słowa, westka powinna znaleźć się po drugiej stronie rury przechodząc przez nią. Nie zawsze psinka rozumie sztuczkę, więc nadal nad tym pracujemy. Jednak wychodzi jej coraz lepiej.

Misia w czasie pokonywania przeszkody.

Staramy się codziennie poćwiczyć trochę, choć nie zawsze dopisuje nam pogoda. Misia nie lubi deszczu, w czasie gdy leje, wychodzi na dwór tylko żeby załatwić swoje potrzeby (chyba, że wybrałyśmy się na spacer poza domem w deszczu, to nie ma wyjścia). Jednak wkrótce przyjdzie zima i choć westka lubi śnieg, nie będzie możliwości co do położenia rury.

Powoli opanowujemy pierwszą przeszkodę, jeszcze niedługo będzie trzeba wymyślić nową, bo ta już się niestety suce znudzi. Trudno, ale agility to tor przeszkód, a nie jedna. Trzeba więc działać!

Czasami bywa tak, że sunia nie ma ochoty wyjść z rury!